Blog | Ons geluk kan niet op…of toch
Vier weken in Cagnes-sur-Mer
Heel warm maar ook heel gelukkig
Dit moet niet een heel kleffe blog worden, dus even oppassen wat ik schrijf. Toch ontkom ik er niet aan om dit met jullie te delen. Het avontuur, Ons plakbandpensioen, was in het begin nog een ver van ons bed show. Feitelijk niet beseffen waar je aan begint laat staan weten wat het je brengt. Eigenlijk een stap in het diepe. In het ongewisse.
Nu een half jaar later, na de aanschaf van de camper en er min of meer in gaan wonen, vind ik het moeilijk om te beschrijven hoe wij door deze stap intens gelukkig zijn geworden. Dit half jaar pakt niemand meer van ons af. Met op de achtergrond het geroep wederom van de Dwergooruil verkeer ik nu in een staat van intense gelukzaligheid.
Dit klinkt allemaal heel klef en waarschijnlijk ongelofelijk, maar het is wel werkelijkheid voor mij en voor Ineke. Het is nu half elf in de avond en we zitten nog heerlijk buiten. Zoals gezegd, de Dwergooruil laat van zich of haar horen en de muggen laten mij nu even met rust. Sta trouwens nog steeds bovenaan op de menukaart van diezelfde muggen. Ook dus van de Franse muggen.
Een stap in het diepe
De stap in het diepe is dus uiteindelijk een hele mooie stap geworden. Nu vier weken, het worden er vijf, in Cagnes-sur-Mer onze tweede plaats waar we heel graag zijn. Nu ik dit schrijf vraag ik mij af of Lelystad nog een plaats is waar we graag naartoe willen gaan. Ja, omdat daar onze dochter, schoondochter en kleinzoon er wonen. Maar om die reden, in dit geval gaat het om onze zoon, gaan we ook graag naar Tilburg.
Dus op de spreekwoordelijke keper beschouwd is Cagnes-sur-Mer nu onze “stip op de horizon”, onze plek om jaarlijks naar terug te keren. Die plannen hebben wij inmiddels ook wel een beetje al gemaakt. Iets eerder dan we nu in Cagnes-sur-Mer zijn aangekomen meer begin mei dus. Dan een maandje op de camping Du Val Fleuri en dus een maandje in Cagnes-sur-Mer.
Advertentie
We komen weer naar Nederland
Dat betekent dus niet, dat we niet meer naar Nederland komen. Dat zullen we zeker nog doen. Al was het alleen maar omdat de Nederlandse staat dat van ons verwacht. Nee, wij zullen nog zeer regelmatig in Nederland verblijven en rondreizen. Dat is trouwens ook heel leuk om te doen. Er is nog genoeg te zien en te beleven in Nederland. De wadden eilanden, Zeeland en ach noem alle provincies maar op.
We zijn trouwens al eind juli in Nederland om de verjaardag te vieren van onze schoondochter Robin en alvast van onze kleinzoon Rocci. We kijken er heel erg naar uit. Na de verjaardag, en na nog wat afspraken in Nederland vertrekken we naar Duitsland, Denemarken en dan via de brug naar Zweden. Even de sfeer proeven. Half september hebben we weer een afspraak in Nederland. Bij Camperbeurs Hardenberg.
Camperbeurs Hardenberg komt eraan
Op vrijdag, zaterdag en zondag, 23, 24 en 25 september, zijn wij aanwezig op deze camperbeurs om jullie ervan te overtuigen dat het reizen met een camper een hele leuke manier van reizen en dus ook van vakantie is. De vrijheid van reizen in een “huis op wielen” waarin alles aanwezig is. Min of meer gaan en staan waar je wilt. Elke keer weer een andere tuin waar je zelf niets aan hoeft te doen. Koffiedrinken en of lunchen op de meest idyllisch plaatsjes waar dan ook in Europa. Uitzichten waar je eigenlijk alleen nog maar van droomt.
Een eindig avontuur, maar voorlopig niet
Geluk kan niet op of toch? Uiteindelijk zal ook dit avontuur een keer eindigen, maar voor nu wil ik daar nog helemaal niet aan denken. Ik wil nog wel even stil staan bij mijn voormalig collega’s. Bij de algemeen directeur van de tbs-kliniek waar ik heb gewerkt. Ik wil ze allemaal bedanken voor hun collegialiteit. Voor hun samenwerking al waren die de laatste jaren vanuit mijn kant niet meer optimaal.
Nu in ieder geval genieten van het camperleven. Vakantie 24/7 ook als we niet met de camper op pad zijn. Ik ben immers met pensioen. En dan ook nog rondreizend in Europa. Van land naar land. Van plaats naar plaats. Als ik deze blog eindig is het inmiddels donderdag 23 juni 21:26 uur. We zitten nog buiten. De laatste twee dagen heeft het gedurende dag een paar keer geregend. Het is dus nu een stuk koeler.
Vandaag mijn eerste pensioen uitbetaald gekregen. Vandaag ook gehoord dat er volgende maand 2,39% bijkomt. Dat is dan weer mooi meegenomen. Al met al een leven om nog ruim 30 jaar van te genieten. Op zijn minst.
Het gaat ons goed.
Ons plakbandpensioen blog
