Langere tijd warm

Het is eigenlijk al warm sinds we in Cagnes-sur-Mer zijn aangekomen. Dat is op zich niet erg aangezien wij beide wel van de zomerse temperaturen houden. Dus zo tussen de 20 en 25 graden is voor ons ideaal. Niet te warm en zeker niet te koud. Daar hebben wij Ons plakbandpensioen ook op ingericht. Zomers naar het noorden, ’s winters naar het zuiden. Heel eenvoudig.

Dus niet. Het is momenteel net boven de 30 graden en dat is dus te warm voor Ons plakbandpensioen. Dan wij treffen het nog want in de rest van Frankrijk is het veel warmer. Hitte golf. Dus nu maar even heel rustig aan doen. Zo laat als mogelijk op de dag boodschappen doen. ’s Morgens de klusjes van/voor de camper doen.

’s Middags even afkoelen in het zwembad al is het water eigenlijk te warm. De douche, te gebruiken voordat je het zwembad ingaat, is gelukkig nog wel een beetje koud. Dan daar maar wat vaker en langer onder gaan staan. Dat helpt gelukkig wel om enigszins af te koelen. Dan het zwembad in en rustig blijven staan/zitten of zwemmen. Het betreft hier geen groot zwembad, maar voor de camping populatie op dit moment groot genoeg. Het is uiteindelijk nog voorjaar en dus niet druk op de camping.

Boodschappen doen

Uiteindelijk moeten er nog wel boodschappen gedaan worden. Voor zoveel mogelijk dagen want het blijft warm. Deze keer voor twee dagen. Dat is niet veel aangezien we één maaltijd koken, maar wel zoveel dat we er twee dagen van kunnen eten. Wel twee flessen Franse wijn want we zitten nu eenmaal in Frankrijk. Een Camay - Côte de Tarne - en een Merlot. De Camay - Côte de Tarne - is inmiddels op als ik dit stukje schrijf.

De Merlot dus nog niet en ik denk dat die lekkerder zal zijn dan de Camay - Côte de Tarne - . Die overigens in VIVINO een 3,6 op een schaal van maximaal 5 kreeg. Ons plakbandpensioen heeft de wijn beoordeeld in VIVINO op een 3,0. Geen topper dus voor Ons plakbandpensioen. Hij is wel op, dat dan wel weer. Daar doet uiteindelijk Ons plakbandpensioen niet moeilijk over.

Dwergooruil

Op dit moment is Ineke een spelletje aan het spelen op de iPad. Terwijl ze dat doet luistert ze naar een boek dat wordt voorgelezen. Ze heeft zo’n abonnement bij Storytel. Prima want ze maakt er heel regelmatig gebruik van. Ik had een abonnement bij KOBO, maar dat heb ik opgezegd. Ik kom gewoonweg niet meer aan lezen toe. Moet uiteindelijk deze blog weer schrijven/typen.

Op de achtergrond horen we het geroep van de Dwergooruil. Een schijnbaar regelmatig geroep van een enkele toon. Ik zal kijken of ik een link kan vinden. https://www.youtube.com/watch?v=VDENiSm7q9Y Op de camping nu dus regelmatig te horen. Een Belgische bezoeker van de camping dacht dat het een alarm was en kon daardoor niet slapen. Geen last van. Alarm bellen rinkelen niet zo gauw meer. Helemaal onthaast.

Forensenstad

Dat is niet te zeggen van de inwoners van Cagnes-sur-Mer. Logisch wan die moeten nog werken. En de meesten zullen in Nice werken. Cagnes-sur-Mer is daardoor een echte forensenstad. ’s Morgens staat er dan ook een behoorlijke file richting Nice. Omdat Saint Laurent du Var er ook nog tussen ligt zwelt daar de file alleen maar aan. Even een ringweg aanleggen kan hier niet zomaar. De ruimte is beperkt en de infrastructuur is moeilijk aan te passen. Harde rotsen en veel bergen. Dat maakt het er niet gemakkelijker op.

Op de weg bij de camping is er geen file naar Nice, eigenlijk is er hier helemaal geen file. Dat zou kunnen resulteren in lang uitslapen, bij gebrek aan herrie van het voorbijrijdende verkeer, maar dat lukt ons beide nog steeds niet. Het was vanochtend ook weer net zeven uur geweest toen de frisse buitenlucht, we hebben echt alles open staan, ons uit onze slaap haalde. Dan is Ineke er meestal wel als eerst uit. Ik volg dan meestal een klein kwartiertje later.

Dan soms eerst koffie, soms eerst een yoghurtje. Maar dit is wel een beetje het ochtendritueel. Niks mis mee, maar uiteindelijk wel een beetje vreemd. Thuis, ik bedoel hier thuis voordat we een camper hadden, aten we nooit yoghurt, laat staan dat we überhaupt ontbeten. Te gehaast. Zeker doordeweeks. In het weekend aten we nog wel eens ’s morgens. Nu dus elke ochtend al is het alleen maar omdat er bijna geen onderscheid is in de dagen van de week. Wat een onthaast leven al niet met je doet.

Precies 800 woorden

Ik zit voor deze blog alweer op precies 800 woorden. Dat betekent dat ik mag afronden. Wat ik dan ook nu ga doen.

Het gaat ons goed.