Het overkomt mij dikwijls, een titel is er vaak veel eerder dan de inhoud. Klinkt logisch, maar in dit geval, in het geval van deze blog, was de titel er al enkele weken zo niet maanden eerder. Dat blijft dan liggen of eigenlijk de titel staat dan ergens opgeschreven maar krijgt geen inhoud. Dan is het uiteindelijk vandaag dat het onverwachte, het lang uitgestelde, de titel, een inhoud krijgt. Zoals mijn huidige leven, zeker in de laatste twee en een half jaar, inhoud heeft gekregen.

Het reizen met een camper is een heerlijke bezigheid. Ik ben nu ruim twee jaar met Ineke onderweg en heb er nog steeds geen genoeg van. Sterker nog het gaat hopelijk nog heel veel jaren door. Ik ga voor nog eens 29 jaar erbij. Dan ben ik 91 en 5 dagen. Een mooie leeftijd om er eens een streep onder te zetten. Maar dat is nog heel ver weg. Dat is nog lang niet zover. Zou zomaar kunnen zijn dat ik in de tussentijd zelfs nog eens een nieuwe camper moet kopen omdat deze het niet zolang volhoudt als ik.

Ben wel nieuwsgierig hoe de camper er dan uit zal zien. De camper waarin we nu al ruim twee jaar reizen is vooral heel praktisch en ik kan wel zeggen vrij sober, ingericht. En dat was ook onze wens. Hadden we eerst nog een televisie, die was er al heel snel uit. Fietsenrek eraf en de fietsen in de campergarage. Een grotere huishoudaccu erin en de twee zwaardere AGM accu's eruit. Twee extra zonnepanelen en we zijn klaar voor leuke overnachtingen op "vrije" plaatsen. Die vooral nog te vinden zijn in Noorwegen en Zweden. Mogelijk ook in Finland en in één of meerdere Baltische staten. De tweede (extra) toiletcassette komt dan ook van pas.

We hebben nu, volgens mijn Excel bestand, 814 overnachtingen gehad. Dat zijn soms overnachtingen op één en de zelfde camping. Zo hebben we in Albufeira 60 nachten, aaneengesloten, op dezelfde camping gestaan. Op Nagele, onze "thuisbasis", zijn we al 210 nachten geweest. Weliswaar niet aaneengesloten, maar toch. Nachten waar je, afhankelijk van het jaargetijde vroeg of laat de camper in duikt. Waar je vroeg of laat, afhankelijk van hoe je nog in de camper erbij wilt zitten de "luiken" dichtdoet.

Na deze 814 nachten, of eerlijk gezegd al eerder, bedacht ik dat op moment dat deze "luiken" dicht gaan elke camping, camperplaats, parkeerplaats, vrije plek waar dan ook en in welk land dan ook, dat elke plek hetzelfde lijkt. Je zit dan in je eigen bubbel. In ons geval in ons eigen "huis". Met je eigen hebbedingetjes, de eigen gewoontes. Eten en drinken. De koffie na het avondeten. De gemakkelijke kleding aan en luieren op, in mijn geval de (bestuurders)stoel. Dan achter de laptop duik en bijvoorbeeld deze blog schrijft.

Als ik deze blog schrijf zijn we op deze dag, maandag 19 februari, verhuisd van een camperplaats hoog in de bergen naar een camping in een natuurgebied. Alleen ik zie nu het verschil niet meer. De luiken zijn dicht en het is donker. Dus uiteindelijk zou ik ook nog op de camperplaats in Denemarken kunnen staan. Of in Albufeira, Portugal. Of wat dacht je van Cagnes sur Mer op Camping du Val Fleuri. Ze zijn mij in ieder geval allemaal dierbaar. De herinneringen maak je meestal niet 's avonds, maar meestal overdag.

Dus als morgenochtend de luiken weer opengaan en ik zie dan dat ik op Naturistencamping El Zorro sta, of als dat camperplaats Ladegårdskov van Stine & Torben Sprenger is in Gråsten, Denemarken. Dan is mij dat allemaal prima. Vele camperplaatsen hebben we meerdere male bezocht. Op vele zullen we 's avonds de luiken sluiten en 's morgens weer openen. Goede overnachtingsplaatsen verdienen dat in mijn ogen. En het zijn de goede en vooral fijne camperplaatsen, campings, parkeerplaatsen en vrije plaatsen waar we onze herinneringen aan willen ophangen.

In mij vorige blog heb ik daar over geschreven. Herinneringen maak je zelf en op de juiste momenten in je leven moet je ze weer even beleven. Een goede en zeer ontspannende plaats om dat te doen is liggend in een hangmat. Een heerlijk zonnetje al hoog in de lucht en dan de hangmat nog net een stukje onder het bladerdak van een boom voor net die schaduw die het aangenaam maakt om te blijven liggen.

Je eigen "luiken" dicht en je op elke mooie plaats te bevinden waar je bent geweest en nog eens naar toe zou willen. Dan, als de "luiken" weer opengaan, je daar dan ook bent.

Het gaat ons goed.